Günlerden bir gün oturmuş, Allah'ı zikretmekle meşgul
Hızır (a.s.)ın canını almak için yanına ölüm meleği Azrail
(a.s) gelir. Hz.Hızır (a.s) durumu anlayınca hüngür
hüngür ağlamaya ve çırpınmaya başlar.Bir ALLAH
dostunun ölüm karşısında gayet metin ve soğukkanlı
olmasını bekleyen Azrail (a.s)''Bu ne telaş,bu ne telaş ey
Hızır,ne kadar yufka yürekliymişsin,ne bu gözyaşları,
Ölümden mi,yoksa dünyadan ayrılacağından mı
korkuyorsun''diye sorunca Hızır ( a.s) 'Hayır'der: ´Tek
korkum,öldüğümde Allah'ı biraz daha fazla zikr
etmekten uzak kalışımdır.Çünkü ardımdan insanlar
Allah'ı anarlarken,bol bol ibadet ve taatte
bulunurlarken,ben bu eşsiz zevkten mahrum kalacağım.
Halbuki ben kıyamete kadar Allah'ı anmayı ve Ona gece
gündüz ibadet etmeyi diliyorum.´ Bunun uzerine ulu
ALLAH(c.c) Azrail (a.)a´Ey Azrail,Hızır'ın ruhunu
alma.Bırak yaşasın..Çünkü o yaşamayı kendisi için
değil,benim için,beni daha çok anmak için istiyor.Bırakta
kıyamete kadar yeryüzünde beni ansın,bana yalvarıp
yakarsın´diye emr eder. İste o yüzdendir ki; Hızır (a.s)
yeryüzünde kıyamete kadar hayatı sürecek olan tek
varlıktır.Ve devamlı olarak Allah'ı anmakla meşguldur.
Yüce ALLAH cümlemizi,yüce adını yüreğinden ve dilinden
düşürmeyen gerçek müminlerden eylesin... Amin
PAYLAŞALIM HERKES OKUSUN...
