Ortaya bir çok Majisyen çıkmıştı ve bunların ellerinde “Grimoire” genel ismi verilen bazı büyü kitapları vardı. Bir “Grimoire”, içinde demon davetleri, kehanet yöntemleri ve büyü uygulamaları olan bir kitaptan, daha doğrusu eski bir majisyenin not defterinden başka birşey değildir. Bu kitapların hemen hepsi bizde Hz. Süleyman, onlarda Kral Solomon olarak tanınan İbrani peygamber kralına dayandırılıyordu. Aslında bu dayanağın fazla gözle görülür, elle tutulur bir nedeni de yok. Büyü dili olarak genellikle İbranice kullanıldığından, Süleyman’a atfedilmiş olan beş ve altı köşeli yıldız şekillerinin bol bol kullanılmasından, melek, demon ve Tanrı isimlerinin Tevrat’tan alınmasından başka fiziksel bir neden yok. Tabii bir de Kral Süleyman’ın tarihteki en büyük büyücü (Majisyen) olduğuna dair süregelen bir inanç var. Bu yüzden da elinde herhangi bir kitap bulunan bir kimse o kitabı değerli kılmak için, kitabın, Süleymanın çalışmalarından biri olduğunu iddia ediyordu. Lemegeton, Süleyman'ın Anahtarı "Miftahel Solomon" ya da "Claviculea Solomonis" gibi Süleyman'a atfedilen beş kitabın dışında bir sürü de değişik kitap vardı. Grand Grimoire, Honorius'un Grimoire'u gibi bir sürü kitap bu dönemde ortaya çıkmıştır.
Avrupalı kendi kültürel eksikliği yüzünden ithal malı majikal kültüre çok fazla değer vermişti. Dr. Johannes Faustus'un ruhunu şeytana satması ve diğer bilumum Avrupalı Majisyenin başarıları sadece birer efsaneden başka şey değildir. Gerçek Avrupalı majisyenler ise Druidler döneminde yaşayıp, geride hiçbir belge bırakmadan yok olmuşlardır. Çok ciddiye alınan majikal şarlatanlık dönemlerindeki bu gibi çalışmaların dışında bir “Kabala” her zaman vardı. Kabala Yahudilere ait olan bir Tasavvuf, bilim, gelenek ve büyücülük yöntemidir. Ciddi bir çalışma olan “Kabala” nın büyücülük ile ilgili kısmı kendi majikal kültür eksikliği yüzünden Avrupa'da büyük kabul görmüştür.
