şunları söyledi:
— Ya Resûlallah! Anam-babam sana feda olsun. Ben müslüman kadınlarını temsilen
huzurunuza geldim. Hak Teâlâ sizi erkek ve kadınlara peygamber olarak göndermiştir. Biz
artık sizin yolunuzdayız, size inandık, îman ettik... Biz evimizin dört duvarı arasındayız,
dışarı çok az çıkabiliyoruz. Erkekler ise Cuma namazı, cenaze namazı, bayram namazı
kılarlar. En büyük ibadet olan cihat ederler. Biz ise bunlardan mahrumuz. Biz hep evde
çocuklarımızla meşgul olur, kocalarımızın elbiselerini dikeriz, yemek yapar, evin temizliği
ile uğraşır onların rahat etmesi için elimizden geleni yapmaya çalışırız. Kocalarımızın yaptığı
ibadetten bize de bir hisse var mı? Yoksa biz onların kazandıkları sevaptan mahrum mu oluyoruz? dedi.
Efendimiz memnun olmuşlardı... Orada bulunan eshaba dönerek:
— Siz bu zamana kadar din hususunda bir kadının böyle konuştuğunu duydunuz mu? diye sordular...
Eshab:
— Ya Resûlallah, bizim aklımızdan bile geçmiyordu ki bir kadın gelsin de böyle güzel şeylerden suâl etsin, dediler.
Efendimiz (s.a.s.) Hazreti Esma (r.a.)'ya dönerek:
— Ey Esma! Eğer bir kadın kocasını razı ederek onun gönlünü hoş tutar, kadınlık vazifelerini
yerine getirirse, işte o kadın kocasının her kazandığı sevaba ortak, buyurdular.
O büyüklerin her hali bizlere bir ikaz mahiyetini taşır. Ne mutlu o kadına ki kocasını razı etmiş onun yaptığı sevaplara ortak olma bahtiyarlığına erişmiş..
